Bogusia Siedlecka

Dlaczego ja?

Kto wymyślił takie życie,
Które boli każdej nocy?
W bólu budzę się o świcie
I świt woła też: Pomocy!

A ból drażni, prowokuje,
Męczy mnie wbijając szpile.
Czasem siebie oszukuję,
Gdy przeżywam trudne chwile.

Wtedy mówię, że nie boli.
I powtarzam do znudzenia:
Zaraz minie i pozwoli
Wytchnąć chwilę bez cierpienia.
 
I tak mija noc po nocy.
W dzień znajduję nowe siły.
W Bogu szukam swojej mocy,
Aby wytrwać w trudnej chwili.

Nagle jakby piorun z nieba,
Radość wielka serce koi.
Cała dusza we mnie śpiewa,
Nędzne ciało już nie boli.

Dla tej chwili, chociaż krótkiej,
Warto cierpieć choćby lata.
Bo z niedolą i ze smutkiem,
Radość z szczęściem się przeplata.

Gdzieś w tunelu jest światełko.
Świeci niczym światło słońca.
Bóg jest tą miłością wielką,
Która kocha aż do końca.

Kto wymyślił takie życie
Pełne zmagań i radości?
Gdy obudzę się o świcie,
Bogu skłonię się w miłości.■