[Słowo i Życie nr 11-12/1991]

Dla Chrześcijańskiej Społeczności w Warszawie Dzień Dziękczynienia jest od lat niepowtarzalnym, dorocznym świętem. Jest to bowiem jedyna w roku okazja do spotkania się wszystkich członków zboru warszawskiego (na co dzień zgromadzających się na dwóch porannych nabożeństwach) oraz placówek misyjnych Chrześcijańskiej Społeczności w Ciechanowie, Grudziądzu, Grójcu i Makowie.

Tym razem w uroczystości licznie uczestniczyli również nasi przyjaciele z miast, w których prowadziliśmy misję ewangelizacyjną "Biblia pod Namiotem" oraz kilkuosobowe grupy ze zborów w Katowicach i Ostródzie. W sumie w niedzielne popołudnie 15 września '91 w pięknej i gościnnej kaplicy Kościoła Zielonoświątkowego w Warszawie zgromadziło się około 550 osób.

W odpowiedzi na pytanie, postawione przez Jana Kochanowskiego kilkaset lat temu: "Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?", postanowiliśmy skorzystać z rady ap. Pawła: "za wszystko dziękujcie". Czyniliśmy to zgodnie z apostolską instrukcją z Listu do Efezjan – "rozmawiając ze sobą przez psalmy, hymny, pieśni duchowe, śpiewając i grając w sercach swoich Panu". Powodów do wdzięczności było naprawdę sporo.

Pobudzeni świadectwami odpuszczonych win i nowych narodzin dla Boga, uzdrowień, Bożego prowadzenia oraz obfitości Jego łaski i litości w codziennym życiu, zanosiliśmy Bogu chwałę i dziękczynienie.

W dziękczynnym wspominaniu dobrodziejstw Bożych szczególną wdzięczność Bogu składaliśmy za:

• owoce pracy ewangelizacyjnej zespołu misyjnego "Biblia pod Namiotem";
• możliwość usługiwania w czasie lata ponad 1000 osobom na obozach dla młodzieży, dzieci i rodzin;
• duchowy i liczebny rozwój społeczności grudziądzkiej, która w tym dniu przestała być placówką zboru warszawskiego, a stała się samodzielnym zborem Chrześcijańska Społeczność w Grudziądzu. Modlitwa pastorów macierzystego zboru nad pastorem Tytusem Pikalskim i powołaną Radą Zboru w Grudziądzu, była przeżyciem bardzo szczególnym;
• możliwości rozszerzenia pracy misyjnej przez rejestrację nowych placówek misyjnych Chrześcijańskiej Społeczności w Płocku oraz w Łodzi;
• powrót do pracy duszpasterskiej w zborze warszawskim pastora Kazimierza Barczuka;
• 10-letnią służbę br. Andrzeja Bajeńskiego jako Pastora Zboru. Nie obeszło się bez wzruszenia, gdy zborownicy ofiarowali Pastorowi, piękny okolicznościowy medal, kwiaty i dziękczynną modlitwę.

Szczególnie znaczące i wymowne w Dniu Dziękczynienia jest obchodzenie Wieczerzy Pańskiej, gdyż tak właśnie wspominamy, najwspanialszy Boży dar - Jezusa Chrystusa. Przy tej szczególnej okazji przy Stole Pańskim usługiwali wszyscy pastorzy Ch.S., zarówno z Warszawy jak i z placówek misyjnych.

Obchodzenie Święta Dziękczynienia jest nie tyle nakazem Pańskim, co raczej nakazem naszych serc. Na koniec nabożeństwa specjalnie zebrana ofiara dziękczynna była wspaniałym potwierdzeniem wdzięczności naszych serc za szczodrze zaopatrującą nas rękę Bożą.

Po trwającym blisko trzy godziny nabożeństwie zakończyliśmy naszą uroczystość smacznym poczęstunkiem, a długo trwające po nabożeństwie rozmowy były świadectwem cieszenia się nie tylko Bożą obecnością, ale również możliwością społeczności z braćmi i siostrami.

Oczekując możliwości kolejnego spotkania w takim gronie, powróćmy do pytania, postawionego w tytule tego reportażu: "Czego chcesz od nas, Panie...? A może chodzi właśnie o to, abyśmy w życiu zatrzymali się na chwilę i pomyśleli, czego Bóg może chcieć od nas... tu i teraz. (wnab) ■

[Tekst opublikowany w „Słowie i Życiu” nr 11-12/1991]