[Tekst opublikowany w Słowie i Życiu  nr 10-12/1996]

Gdyby kilka lat temu ktoś zapytał mnie, z czym kojarzy mi się miasto Łódź, odpowiedziałabym, że jest to szare, smutne, zanieczyszczone przez niezliczone fabryki miasto. Takie było moje pierwsze wrażenie, ale dzisiaj mój obraz Łodzi jest już inny.

Łódź to jedno z wojewódzkich miast w Polsce, ośrodek przemysłu włókienniczego, a także miasto skupiające środowisko akademickie (Uniwersytet Łódzki, Akademia Medyczna,

Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa Teatralna i Telewizyjna, Wojskowa Akademia Medyczna oraz Politechnika Łódzka). To miejsce, gdzie można spotka† wyznawców niemal wszystkich wyznań i religii. Dla niektórych więc Łódź pozostaje niewątpliwie polską "Ziemią Obiecaną", choć nieco inną niż na kartach powieści Reymonta...

Na przełomie XIX i XX wieku to miasto znane było z ruchów ewangelicznych (baptyzm, luteranizm). Po wojnie, z uwagi na to, że większość wyznawców tych ugrupowań była niemieckojęzyczna, wielu członków Łódzkich zborów wyjechało do Niemiec i Stanów Zjednoczonych.

Tutaj jednak skoncentruję się na przedstawieniu mojego rodzimego zboru, który w tym roku przyjął nazwę własną "Ewangeliczna Społeczność". Jak powstał, ilu liczy członków i jak wygląda jego działalność? Jakie są jego cele i zamierzenia?

Społeczność ta powstała z grupy młodych ludzi, którzy wyszli z Kościoła Zielonoświątkowego. Jej liderem był (i pozostaje do dziś) Fryderyk Dariusz Domaradzki. Z jego inicjatywy, w 1991 roku kilkunastoosobowa grupa przyłączyła się do "Chrześcijańskiej Społeczności" w Warszawie i funkcjonowała jako stacja misyjna tego zboru. W roku 1993 społeczność ta została przekształcona w samodzielny zbór Kościoła Zborów Chrystusowych.

"Ewangeliczna Społeczność" to niewielki liczebnie zbór (około 25 osób). Są to przeważnie studenci lub absolwenci wyższych uczelni, a więc ludzie młodzi. Wraz z ukończeniem studiów często opuszczają Łódź, a tym samym i zbór. Zasięg oddziaływań i wpływów tej społeczności stanowi gównie środowisko akademickie i sportowe - miejsca, gdzie uczą się, zawierają przyjaźnie, odpoczywają. Tak więc uczestnikami organizowanych przez "Ewangeliczną Społeczność" spotkać, ludźmi, do których zbór najczęściej wychodzi z Ewangelią, jest młodzież, choć zborownicy chętnie widzieliby w swoim gronie również osoby starsze.

Nabożeństwa odbywają się dwa razy w tygodniu: w niedziele godz. 10:00 i środy godz. 18:00. Nabożeństwa niedzielne to radosne świętowanie, środowe koncentrują się bardziej na utwierdzaniu w wierze - nauczaniu i modlitwie. W ciągu tygodnia obywają się też spotkania tzw. grup domowych. Funkcjonują cztery takie grupy w czterech Łódzkich dzielnicach. Grupy domowe są wspaniałym czasem dzielenia się tym, co otrzymujemy od Boga - świadectw, studiowania Słowa Bożego, modlitwy, umacniania przyjaźni.

Bardzo częstą inicjatywą zboru jest ewangelizacja. Ma ona różne formy. Najczęściej są to spotkania w mieszkaniu pastora w gronie znajomych i przyjaciół, na które są przygotowywane specjalne programy ewangelizacyjne, po czym jest czas na słodki poczęstunek i długie rozmowy. Latem prowadzimy akcje ewangelizacyjne na głównej ulicy Łodzi - ul. Piotrkowskiej (czasem przy współudziale organizacji parakościelnych, m.in. ChSA). Wykorzystujemy też teren zielony przed kaplicą na spotkania przy ognisku, gdzie uwielbiamy Boga, śpiewamy pieśni i zwiastujemy Ewangelię. Utrzymujemy kontakty z lud«mi głuchoniemymi (trzy osoby ze zboru znają język migowy). Obozy sportowe łączymy ze studiowaniem Biblii.

Nie mamy własnego miejsca zgromadzeń. Od sierpnia 1995 roku wynajmujemy kaplicę na obrzeżach Łodzi (jej właścicielem jest Kościół Chrześcijan Baptystów). Poprzednio wynajmowaliśmy sale w budynkach publicznych, co wiązało się z wieloma ograniczeniami. Nasz aktualny adres to ul. Aleksandra 9. Kaplica otworzyła przed zborem wiele nowych możliwości, a też uczy odpowiedzialności i służby. Zadaniem zborowników jest dbanie o czystość budynku, pielęgnowanie rozległego terenu zielonego, odśnieżanie, ogrzewanie sal. Zima jest tą porą roku, która stanowi wyzwanie dla zboru i przysparza sporo problemów. Budynek nie jest skanalizowany i nie posiada centralnego ogrzewania. Innym mankamentem jest położenie budynku - 7 km od centrum miasta. Wierzymy jednak, że odległość i surowe warunki nie są przeszkodą nie do pokonania dla tych, którzy chcą słuchać Słowa Bożego i iść za Jezusem.

Usługiwanie Słowem Bożym spoczywa przede wszystkim na barkach pastora Fryderyka Dariusza Domaradzkiego, którego wspiera Dariusz Tłokiński (aktualnie również pracownik "Chrześcijańskiej Społeczności" w Warszawie - asystent pastora W. Andrzeja Bajeńskiego). Wspomagają nas w tym również goście.

Nasz pastor to szczególna osoba: absolwent Warszawskiego Seminarium Teologicznego i Dyplomowych Studiów Biblijnych ChIB, były policjant z brygady antyterrorystycznej i prezes klubu sportowego TAEKWON-DO (I DAN, czarny pas). Jest to "człowiek orkiestra", który jest w stanie zająć się w zborze niemal wszystkim - od prowadzenia uwielbienia po kazanie. To dobry organizator i mimo swojej "żelaznej ręki" cieszy się ogólną sympatią zborowników.

Głównym naszym celem jest ewangelizacja i czynienie ludzi uczniami Jezusa Chrystusa. Staramy się zabiegać o dojrzałość i aktywność duchową wszystkich zborowników, troszcząc się o rozwój zarówno ilościowy, jak i jakościowy naszej społeczności.

Cieszymy się, że możemy podzielić się z Wami tym, co dzieje się w naszym zborze. Prosimy o wsparcie modlitewne, by Bóg nadal kształtował, wzmacniał i prowadził nas w naszych dobrych celach i zamierzeniach.

ANNA TKACZYK