W ramach akcji „Wheels forthe World" (Wózki dla świata), prowadzonej przez amerykańską organizację „Joni and Friends", już po raz drugi Polska otrzymała transport wózków inwalidzkich. 450 wózków, przeznaczonych do bezpłatnego rozdawnictwa, dotarło do Warszawy samolotem ćwiczebnym armii USA. W tym samym czasie Polskę odwiedziła kilkunastoosobowa grupa specjalistów amerykańskich, by udzielać fachowej pomocy przy dostosowaniu sprzętu do indywidualnych potrzeb osób niepełnosprawnych, prowadzić szkolenia i zajęcia warsztatowe. Wózki i inny drobny sprzęt rehabilitacyjny zostały rozdane najbardziej potrzebującym w Poznaniu, Warszawie, Ciechanowie, Płocku, Bielsku Podlaskim, Swarzędzu. W Warszawie wózki były wydawane, na podstawie wypełnionych wcześniej wniosków, w kaplicy „Chrześcijańskiej Społeczności". Podobnie w Płocku, Ciechanowie i Bielsku Podlaskim.
- Sam wózek może pomóc w poruszaniu się, ale my za każdym razem staramy się też być posłannikami nadziei. Daje ją Bóg. Zwłaszcza niepełnosprawni wiedzą, jak bardzo potrzebna jest w życiu - powiedziała jedna z osób z ekipy amerykańskiej.
W Warszawie na zakończenie akcji zorganizowano wieczór pod hasłem „Boże spojrzenie na niepełnosprawność". Rzecz miała miejsce w naszej kaplicy przy Puławskiej, gdzie wcześniej przez kilka dni wydawano wózki. Tym razem niepełnosprawni i ich rodziny, a też członkowie „Chrześcijańskiej Społeczności" spotkali się, by razem wielbić Boga, śpiewać, słuchać świadectw i Słowa Bożego. Amerykanie mówili o swoich przeżyciach. To ludzie głęboko wierzący, niepełnosprawność znający często z autopsji. Szczególnie utkwiło mi w pamięci to, co mówił Bill - jeden z członków amerykańskiej ekipy z wyraźnie widocznym niedorozwojem kończyń i lekkim upośledzeniem wymowy: „Na świecie nie ma nikogo takiego jak ja. Nikt nie ma mojego uśmiechu, moich oczu, nosa, włosów, rąk takich jak moje, mojego głosu, charakteru pisma. Można znaleźć niejednego, kto jest w czymś ode mnie lepszy, ale nie ma nikogo takiego jak ja. Jestem niepowtarzalny i mam wielką wartość”. Słuchając go, nie miało się najmniejszych wątpliwości, że jest szczęśliwym człowiekiem, a źródłem jego radości jest Bóg.
Akcja „Wózki dla Polski” była częścią zainicjowanego w roku 1995 programu „Warszawa bez barier”. Głównym celem tego programu jest przełamywanie barier psychologicznych, stereotypów, uwrażliwianie na niepełnosprawność i uświadamianie związanych z tym ograniczeń, konieczności, potrzeb, oczekiwań, a też możliwości niesienia pomocy. Program ten w roku przyszłym zostanie rozszerzony i będzie realizowany pod hasłem „Polska bez barier”. (nh)

Copyright © Słowo i Życie 1996