Kościół istnieje w Polsce ponad 95 lat. Pierwszą oficjalną nazwą było Zjednoczenie Kościołów Chrystusowych Wyznania Ewangelicznego. W latach 1953-1987 - ugrupowanie Kościoła Chrystusowego, współtworzące Zjednoczony Kościół Ewangeliczny. Po jego reorganizacji poprzez usamodzielnienie tworzących go ugrupowań przyjęto nazwę Kościół Zborów Chrystusowych (1988-2004), następnie Wspólnota Kościołów Chrystusowych (od listopada 2004 r.), a z dniem 1 października 2011 roku - Kościół Chrystusowy w Rzeczypospolitej Polskiej.W rejestrze Kościołów i innych związków wyznaniowych figuruje w dz. A poz. 24.

Kościół wywodzi się z tzw. Ruchu Odnowy (Restoration Movement), zapoczątkowanego w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych w końcu XVIII wieku. Jego rozwój nastąpił w USA na początku XIX wieku. Czołową rolę odegrali w nim Barton W. Stone (1772-1844) i Thomas Campbell (1763-1854), dlatego określa się go również jako Ruch Stone'a-Campbella (The Stone-Campbell Movement). Za początek tego ruchu przyjmuje się zwyczajowo rok 1809 – datę ogłoszenia dokumentu „Deklaracja i wezwanie” (Declaration and Address). U jego podstaw legła troska o jedność chrześcijan i idea powrotu do źródła chrześcijaństwa - nauki Pana Jezusa Chrystusa, zawartej w Piśmie Świętym; pragnienie wykonywania woli Bożej i wierności Jezusowi, odrzucające tradycję sprzeczną z nauką Biblii. „Gdzie Biblia mówi - my mówimy. Gdzie Biblia milczy - my milczymy” - to motto najlepiej oddaje istotę tego Ruchu, który do Polski dotarł w roku 1921 wraz z reemigrantem Konstantym Jaroszewiczem.

Kościół Chrystusowy w RP należy do licznej grupy tzw. wolnych Kościołów (drugi nurt reformacji), do których zalicza się również m.in. baptystów, ewangelicznych chrześcijan, zielonoświątkowców. Kościoły tej grupy zwiastują konieczność duchowego odrodzenia. Wiara wymaga osobistej decyzji, a jej potwierdzeniem jest chrzest w wieku świadomym przez zanurzenie. Drugim charakterystycznym elementem jest praktykowanie Wieczerzy Pańskiej (Komunii) pod dwiema postaciami: chleba i wina, na pamiątkę i jako wyraz społeczności z Ukrzyżowanym, Zmartwychwstałym i Uwielbionym Panem.

Podstawową jednostką organizacyjno-prawną Kościoła jest zbór - lokalna wspólnota wierzących, czyli lokalny Kościół. Zbory są autonomiczne, posiadają osobowość prawną i samodzielnie dysponują swym majątkiem. Kościół liczy około 5 tys. wiernych, skupionych w ponad 30 zborach i kilkunastu stacjach misyjnych.

Osobowość prawną posiadają również agendy ogólnokościelne, a mianowicie: Centrum E10, Centrum Edukacji "English - Hope 4U, Centrum Edukacji „Graceland”, Chrześcijański Instytut Biblijny w Warszawie, "Dobro Czynić" Misja Charytatywna , Misja „Poślij Mnie”, Ośrodek Katechetyczno-Misyjny „Ostróda Camp”, Wydawnictwo „Słowo i Życie”.

Naczelnym organem Kościoła jest Konferencja Krajowa, w gestii której jest m.in. powoływanie członków Rady Krajowej i Naczelnego Prezbitera. Kadencja Rady Krajowej – naczelnego organu wykonawczego - trwa pięć lat, a jej przewodniczącym jest Prezbiter Naczelny – zwierzchnik Kościoła. W latach 1988-2000 funkcję Prezbitera Naczelnego sprawował pastor Henryk Rother-Sacewicz. Od 2001 r. pełni ją pastor W. Andrzej Bajeński. Radę Krajową tworzą aktualnie pastorzy: Kazimierz Barczuk, Marek Charis, Władysław Dwulat, Andrzej Hara, Piotr Karel, Jarosław Ściwiarski, Paweł Wróbel, Krzysztof Zaręba oraz - jako członkowie wspierający - Rafał Piekarski i Zbigniew Tarkowski. (N.H.)  

Zobacz:  Baza artykułów dokumentujących życie Kościoła
oficjalna strona Kościoła Chrystusowego w RP