 Boga obchodzi to, jakich masz przyjaciółCzy kiedykolwiek myślałeś, aby się modlić: "Panie, co sądzisz o moich przyjaźniach? Czy one Ci się podobają, czy też nie?" Prawdą jest, że prawy przyjaciel może zapewnić Ci Boże błogosławieństwo i przychylność, zachęca Cię on bowiem do Bożego stylu życia. Z drugiej jednak strony, nieprawy przyjaciel może być powrozem uwiązującym Cię do wszelkiego rodzaju zła, prowadząc Cię do strasznych powiązań. W przesłaniu tym używając słowa "przyjaciel" nie odnoszę się do najbliższych członków rodziny, a więc współmałżonka, rodzica albo dziecka, ale do osoby, z którą jesteś blisko związany, z którą spacerujesz, rozmawiasz, której zwierzasz się, wręcz obnażasz swoją duszę. Zapewne nasi przyjaciele, znajomi wywodzą się z różnych kręgów. Mogą to być przyjaciele z pracy, współpracownicy, partnerzy i klienci, mogą też być i tacy, z którymi jesteśmy związani powierzchownie. Możesz także mieć kontakt z bezbożnymi znajomymi. Jak mówi apostoł Paweł, niemożliwe jest, abyśmy uniknęli tego rodzaju kontaktów - musielibyśmy w takim przypadku zupełnie opuścić ten świat! Jednak Bóg najbardziej troszczy się o ten krąg przyjaciół, z którymi jesteś w najbardziej zażyłych i serdecznych stosunkach. Są to ludzie, których kochasz najbardziej i którzy mają wpływ na Twoje życie. W naturalny sposób przyciągacie się do siebie i zgadzacie się w większości spraw, czujecie się więc bezpiecznie otwierając przed sobą serca. Krótko mówiąc, łączą was głębokie więzy i macie wiele wspólnego. Nasze serce cały czas wysyła sygnały, przesłania, które przyciągają innych tym, co jest w nas najgłębiej. Obserwowałem, jak wyraźnie urzeczywistniało się to w naszej wspólnocie w Times Square Church. Na przykład, pełna pożądania, cielesna kobieta przyszedłszy na nabożeństwo po raz pierwszy, w ciągu kilku minut - rozglądając się po całej kaplicy - nawiąże kontakt z każdym mężczyzną, który ogląda się za kobietami. Jej prawdziwy charakter wysyła sygnały, które przyciągają serca jej podobne. Podczas jednego z nabożeństw ze zdziwieniem patrzyłem, jak tego typu połączenie zostało nawiązane pomiędzy dwoma młodymi narkomanami. Jeden z nich porzucił nasz program rehabilitacyjny, nigdy nie pozbywając się swojego kokainowego nałogu. Podczas społeczności badał każdą twarz i po chwili nawiązał kontakt z innym narkomanem, zmagającym się z nałogiem. Po nabożeństwie widziałem tych dwóch młodych ludzi, idących razem ulicą, rozmawiających tajemniczo. Zaistniało bezbożne przyciąganie się i ich duchy połączyły się! Z drugiej strony, z zainteresowaniem obserwowałem kiedyś pobożnego studenta seminarium, który przychodził na nasze nabożeństwa. Zastanawiałem się, kogo ten młody człowiek mógłby znaleźć sobie za przyjaciela. Następnego wieczoru po nabożeństwie widziałem, jak rozmawiał z dwoma innymi, bardzo oddanymi wiernymi. Coś w tym młodym człowieku przyciągnęło tych Bożych ludzi, sygnał został uchwycony. Biblia mówi nam, że nie możemy być nieświadomi tego, iż szatan próbuje nas zwodzić. A jeden z najbardziej powszechnych ataków diabła kierowanych na nas, to wprowadzenie do naszego zażyłego kręgu przyjaciół kogoś, kto trwa w zwiedzeniu - agenta piekieł, który pełni misję, polegającą na zniszczeniu nas. Szatan używa tej sztuczki szczególnie w przypadku samotnych lub współczujących chrześcijan. Próbuje on zmienić niezdolną do rozróżniania uprzejmość danej osoby w powinowactwo ze złym duchem. Kiedyś miałem przyjaciela, który posługiwał w Kościele i który wiele lat temu został uwolniony z problemu pijaństwa. W jakiś sposób rozwinął on bliską przyjaźń z pastorem, który mieszkał setki kilometrów od niego - człowiekiem, który nigdy nie pozbył się swojego alkoholizmu. Ci dwaj zaczęli prowadzić wspólnie spotkania przebudzeniowe i dzielić się własnymi ciężarami. Wkrótce ten drugi kaznodzieja przekonał mojego przyjaciela, że nie ma nic złego w powściągliwym piciu. Zwiódł on mojego przyjaciela z powrotem do picia i w ciągu krótkiego czasu obaj stali się alkoholikami, stracili swoje Kościoły i skończyli na ulicach Nowego Orleanu. Wierzę, że diabeł posłał tego pijącego człowieka do życia mojego przyjaciela.
Szatan wiedział, że nie mógłby dobrać się do niego w żaden inny sposób,
tak więc wprowadził do jego życia rzekomego przyjaciela, aby go zniszczyć!
Pozwólcie, że na podstawie Pisma pokażę wam, co dzieje się, kiedy Boża osoba wchodzi w powinowactwo z nieprawym przyjacielem! Król Jehoszafat był prawym człowiekiem, który panował nad Judą w czasie, gdy królestwo Izraela było podzielone. Serce tego człowieka było w pełni nakierowane na Boga i był błogosławiony i szanowany bardziej niż wszyscy inni z jego pokolenia: "I był Pan z Jehoszafatem, gdyż chodził on drogami, jakimi chodził niegdyś Dawid..." (II Kronik 17,3). Jednak Biblia mówi, że Jehoszafat wszedł w powinowactwo z królem Achabem, który panował nad północnym królestwem Izraela: "Gdy Jehoszafat doszedł do wielkiego bogactwa i znaczenia, spowinowacił się z Achabem" (2Kronik 18,1). Biblia tak mówi o Achabie: "Achab... czynów takich, pobudzających do gniewu Pana, Boga Izraela, popełnił więcej aniżeli wszyscy królowie izraelscy, jego poprzednicy" (1Królewska 16,33). Możesz się dziwić, jak taki prawy król jak Jehoszafat mógł zaprzyjaźnić się z tak bezbożnym człowiekiem? Wierzę, że jest tylko jedna tego przyczyna. Była to część szatańskiego spisku mającego na celu zniszczenie prawego Jehoszafata. Jehoszafat oczyścił kraj, wyrzucając wszystkie posągi Baala i zabijając bałwochwalczych proroków. Jednakże nikczemna żona Achaba Izebel czciła Baala i bardzo dobrze wiedziała, co zrobił Jehoszafat z jej bałwanami. Tak więc postanowiła, że zrobi wszystko, by ściągnąć nieszczęście na tego Bożego człowieka. Izebel wraz ze swoją nikczemną córką Atalią uknuły spisek. Wdarły się na pobożny dwór Jehoszafata. W krótkim czasie młoda Atalia poznała syna Jehoszafata Jehorama i użyła wszelkich swoich kobiecych wdzięków, aby zdobyć jego serce. Plan zadziałał: Jehoram zdecydował się poślubić Atalię. Poszedł do swego ojca, aby poprosić o jego błogosławieństwo. Jehoszafat dał mu je, popełniając wielką głupotę. Kiedy pismo mówi, że Jehoszafat spowinowacił się z Achabem, oznacza to, że byli oni połączeni przez małżeństwo. Diabeł musiał tańczyć z radości z powodu tego związku! Teraz Jehoszafat miał stały kontakt z nikczemnym Achabem i był poddany wdziękom swojej nikczemnej synowej. Mówiąc w prosty sposób, zło weszło w zażyły krąg Jehoszafata! W końcu Jehoszafat umarł, Jehoram zasiadł na tronie, a Izebel rozpoczęła swoje ataki. Naród szybko powrócił do bałwochwalstwa, Jehoram zabił swoich sześciu braci. To był jednak dopiero początek rozlewu krwi w całej Judzie. A wszystko to stało się dlatego, że Jehoszafat pozwolił sobie na przyjaźń z bezbożnym człowiekiem. Tragedią jest to, że wcale nie musiał tego robić. Jehoram nie poślubiłby Atalii, gdyby jego ojciec tego nie zaaprobował. Dlaczego Jehoszafat nie powiedział swojemu synowi: "Kobieta, którą kochasz jest pełna bałwochwalstwa, trwa w buncie przeciwko Bogu! Udzieli ci tylko złych rad i odwróci cię od Boga. Mówię ci, Jehoramie, zerwij natychmiast ten związek, zanim on zniszczy ciebie!" Zamiast tego, Jehoszafat nie powiedział ani słowa. Jehoszafat miał dostęp do Pisma, gdzie Dawid oznajmił bardzo jasno: "Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych, ani nie stoi na drodze grzeszników, ani nie zasiada w gronie szyderców" (Ps. 1,1). "Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się ciebie boją i przestrzegają ustaw twoich" (Ps. 119,63). Jehoszafat wiedział o tym wszystkim, jednak nie podjął żadnego kroku! Owocem małżeństwa Jehorama i Atalii był syn imieniem Achazjasz, który objął panowanie mając czterdzieści dwa lata. Biblia tak mówi o tym człowieku: "Także on kroczył drogami rodu Achaba, gdyż jego matka była mu doradczynią w bezbożności" (II Kronik 22,2-3). Nagle Atalia stała się nadwornym doradcą w Judzie. I Biblia mówi, że ta zła kobieta "postanowiła wytracić całą rodzinę królewską domu Judy" (II Kronik 22,10). Jestem przekonany, że od samego początku był to plan szatana, który pragnął zniszczyć Boży ród Judy! To był ród Dawida, o którym pisma prorokowały, że z niego wyjdzie Mesjasz. Umiłowani, możecie być pewni, że diabeł spróbowałby wszystkiego, co możliwe, aby zniszczyć ród Chrystusa. Jeśli jesteś naśladowcą Jezusa, jeśli należysz do Chrystusa mocą Jego krwi, szatan będzie próbował wprowadzić do Twego życia kogoś, by zniszczyć wszystko, co Boże w Tobie! Pozwólcie, że powiem wam, jak możecie dowiedzieć się, czy szatan umieścił jednego ze swych agentów jako Twojego "przyjaciela"! Możesz teraz sobie myśleć: "Zaraz, zaraz, nie chcę zacząć powątpiewać w moich przyjaciół. Nie chcę nagle stać się podejrzliwym względem nich". Moja odpowiedź dla Ciebie jest taka: jeśli są oni prawdziwymi przyjaciółmi - jeśli są oni mocno przywiązani do Twego serca w Duchu Chrystusa - nie masz się czego obawiać, badając swój związek z nimi. Lepiej, żebyś przypatrzył się wszystkim swoim przyjaźniom w świetle Pisma, inaczej możesz stracić swoją własną duszę! Łatwo jest określić, czy Twoje bliskie przyjaźnie są z Boga, czy też zostały one zainicjowane przez wroga, aby Cię zniszczyć. Po prostu pomyśl o swoich najlepszych przyjaciołach i odpowiedz na te pytania:
Jeśli Twój przyjaciel pasuje do tego opisu, jeśli z powodu tej przyjaźni
jesteś coraz bardziej oddalony od Jezusa, możesz być pewien, że to
diabeł umieścił tę osobę w Twoim życiu. Ona ma ducha Achaba i została posłana,
aby zniszczyć pracę Chrystusa w Tobie!
Z drugiej strony, prawdziwie pobożny przyjaciel zawsze będzie stawał po stronie Słowa Bożego, a nie tylko po Twojej stronie z powodu waszej przyjaźni. Taki przyjaciel nie doradzi Ci w gorzkości swego grzechu. Zamiast tego będzie kochać Cię wystarczająco mocno, aby powiedzieć ci prawdę. Pozwólcie, że wam pokażę, co dzieje się z każdym dzieckiem Bożym, które wchodzi w bliskie więzi ze zgorzkniałą, nieprawą osobą. Są trzy straszne tego konsekwencje: 1. Zostaniesz wciągnięty w czyjąś "wojnę" albo problemy i sam będziesz tego żałował! Biblia mówi, że królestwo Jehoszafata żyło w pokoju: "Wtedy strach przed Panem padł na wszystkie królestwa ziem sąsiadujących z Judą i nie ośmieliły się wszczynać wojny z Jehoszafatem" (II Kronik 17,10). Juda była błogosławiona, dobrze jej się powodziło i nikt nie śmiał powstać przeciwko niej. Ale po tym, jak Jehoszafat spowinowacił się z Achabem, Pismo mówi, że: "Achab... namówił go [Jehoszafata] do wyprawy przeciwko Ramot Gileadzkiemu... a on mu odpowiedział: Ja zrobię, co ty zrobisz, a co zrobi twój lud, zrobi mój lud; pójdziemy z tobą na wojnę" (II Kronik 18,2-3). Jehoszafat dobrowolnie przystąpił do beznadziejnej wojny, w której Bóg nie miał udziału! Hebrajskie słowo namówił w tym fragmencie oznacza kojące uwiedzenie. Jehoszafat pozwolił na zwabienie siebie przez Achaba do wojny, odpowiadając: "Zrobię, co ty zrobisz". Innymi słowy: "Jestem twoim przyjacielem, tak więc jestem z tobą cały czas. Nie zawiodę cię. Możesz na mnie liczyć!" Czy Twój bliski przyjaciel jest pełen goryczy, nienawiści, złości - prowadzi wojnę jakiegoś rodzaju? Czy jest zaangażowany w wojnę małżeńską, rodzinną lub osobistą? I czy Ty jesteś dla niego jak Jehoszafat, oferując pomoc i zachętę? Jeśli tak, to uważaj - jesteś bliski bycia zwabionym w to wszystko! To prawda, już wkrótce odnajdziesz się w samym środku bałaganu Twojego przyjaciela i będziesz poproszony o podjęcie jakiegoś kroku. Jeśli Twój przyjaciel ma np. kłopoty małżeńskie, zostaniesz zmuszony to stanięcia po którejś stronie. I skończysz współczując mu - przez cały proces jego rozwodu! Uważaj, chrześcijaninie, jeśli kiedykolwiek pocieszasz i zachęcasz kogoś, kto jest w stanie buntu, to stajesz po stronie będącego w opozycji wobec Ducha Świętego i bierzesz tym samym udział w grzechu tej osoby. Tragiczne było to, że kiedy Jehoszafat przyłączył się do wojny Achaba, przyśpieszył tylko zniszczenie swojego przyjaciela! 2. Zignorujesz wszelkie prorocze ostrzeżenia i biblijną poradę! Niedawno przyszła do mnie pewna kobieta, która opuściła swojego męża. Popatrzyła mi prosto w oczy i powiedziała: "Bóg jasno przemówił do mnie. Powiedział mi, że muszę opuścić swojego męża, ponieważ On ma dla mnie coś lepszego, niż to małżeństwo". Tragiczne było to, że najlepsza przyjaciółka tej kobiety "otrzymała od Pana takie samo słowo" i zachęciła ją do rozwodu! Jeśli masz bezbożnego przyjaciela w swoim zażyłym kręgu, da ci on wszelkie zapewnienia jakich chcesz, nawet jeśli jesteś w błędzie. W rzeczywistości to szatan napełni Twoją głowę głosami fałszywych proroctw, z których każde będzie twierdziło, że mówi prawdę. One powiedzą: "No dalej - wszystko jest w porządku. Bóg jest z tobą". Ale doprowadzą cię do destrukcji! Jestem pewien, że Jehoszafat był przekonany, iż działał w sposób prawy, kiedy zobowiązywał się przyłączyć w wojnie do Achaba. Rzeczywiście, Pismo mówi: "Wówczas Jehoszafat rzekł do króla izraelskiego: Wpierw jednak zapytaj o wyrocznię Pana" (II Kronik 18,4). On powiedział: "Zapytajmy Pana o Jego słowo w tej sprawie. Nie podejmiemy żadnych kroków, zanim nie usłyszymy słowa od Niego!" Tak więc Achab przywołał swoich czterystu fałszywych proroków: "A oni odpowiedzieli: Wyrusz, a Bóg wyda je w rękę króla" (II Kronik 18,5). Każdy z tych czterystu głosów był zgodny: "Jest to słuszne, aby iść na wojnę. Bóg jest z wami!" Ale Jehoszafat nie był co do tego przekonany. Zapytał Achaba: "Czy nie ma tutaj jeszcze proroka Pana, abyśmy i jego zapytali?" (II Kronik 18,6). Jehoszafat chciał człowieka, o którym wiedziałby, że jest święty. Tak więc Achab posłał po proroka Micheasza, który był zamknięty w więzieniu za to, że mówił prawdę. Kiedy Micheasz, nieustraszony człowiek Boży, pojawił się na scenie, ten wykpił wszystko, co miało miejsce. Prorokował on nawet śmierć Achabowi, mówiąc: "Widziałem całego Izraela rozproszonego po górach jak owce, które nie mają pasterza" (IIKronik 18,16). On mówił: "Zginiesz w bitwie, Achabie, a lud Boży zostanie rozproszony wśród wzgórz!" Bóg wyraźnie objawił Jehoszafatowi i Achabowi, nie pozostawiając żadnych wątpliwości co do tego, co myśli o całej sprawie: "To jest skazane na zagładę! Idźcie na własne ryzyko. Nic oprócz śmierci i klęski nie czeka was na polu bitewnym!" W tym momencie Jehoszafat zdawał się być chętnym do posłuszeństwa prawdziwie proroczemu słowu. Wydawało się, że chce uczynić wszystko, co Bóg mu powiedział. Jednak przez długie wieki teolodzy zdumiewali się nad tym, co stało się później: kiedy przyszło wyraźne słowo Pana, Jehoszafat je zignorował! Wydaje się, że Micheasz wyczuwał nieposłuszeństwo Jehoszafata. Zakończył on swoje ostrzeżenie tymi słowy: "Słuchajcie tego wszyscy ludzie!" (II Kronik 18,27). Myślę, że Micheasz patrzył prosto w oczy króla Jehoszafata i mówił: "Panie - zważ na moje słowo! To wszystko jest demonicznym oszustwem. To może się skończyć tylko zniszczeniem! Czy nie rozumiesz, że twoja przyjaźń z Achabem jest zupełnie zła? On jest bałwochwalcą! Proszę, nie słuchaj tych wszystkich kłamliwych głosów". Niewiarygodne wręcz jest to, co czytamy w następnym wersecie: "Potem wyruszył król izraelski i Jehoszafat, król judzki, przeciwko Ramot Gileadzkiemu" (II Kronik 18,28). Jehoszafat pomaszerował na wojnę z Achabem, zupełnie ignorując Boże ostrzeżenie! Umiłowani, możecie chwalić się, ile tylko chcecie, miłością do Bożego Słowa i chęcią do bycia mu posłusznymi. Ale jeśli nie oderwiecie się od zwodzenia przez bezbożnych przyjaciół i nie zaczniecie szukać u Ducha Świętego umiejętności rozróżnienia złego, skończycie jako ignoranci Słowa Bożego! Możesz towarzyszyć swojemu przyjacielowi w jego wojnie, ale kiedy sytuacja będzie zła, on wyda cię w ręce wroga. Właśnie to przydarzyło się Jehoszafatowi, kiedy wyruszył z Achabem na wojnę. Achab wystawił Jehoszafata na śmierć, mówiąc, aby ubrał się w szaty królewskie, podczas gdy sam ubrał się jak zwykły żołnierz. Achab dobrze rozumował, że Asyryjczycy pójdą za Jehoszafatem, zamiast za nim. Ironiczne było to, że Achab został zabity przez strzałę, która przebiła go przez wąską szczelinę w jego zbroi. Jehoszafat został nagle otoczony przez wrogich żołnierzy, którzy byli gotowi pociąć go na kawałki. Król wiedział, że śmierć jest tuż, tuż i wołał do Boga o pomoc. Pismo mówi: "A Pan wsparł go odciągając ich od niego" (II Kronik 18,31). Wojna była klęską - dokładnie tak, jak prorokował Micheasz. Armia Izraela uciekła w popłochu, jak owce bez pasterza. Jehoszafat wycofał się do Jerozolimy, jego przyjaciel Achab już nie żył, a jego wojsko było pokonane. Tylko dzięki łasce Bożej uniknął śmierci! Mogę sobie wyobrazić myśli, które wypełniały umysł Jehoszafata, kiedy śpieszył z powrotem do Jerozolimy: "O Boże, dziękuję za wybawienie mnie! Teraz widzę niebezpieczeństwo chodzenia w bezbożnym towarzystwie. Nigdy więcej, Panie! Nie będę częścią tego świeckiego systemu. To wszystko już skończone". Ale nie było skończone. Bóg dalej wiódł spór z tym człowiekiem! 3. Ostatnią i najtragiczniejszą konsekwencją spowinowacenia się ze złym przyjacielem jest Boży gniew na Ciebie! Kiedy Jehoszafat wracał do domu, Pan wysłał proroka, aby powitał go mocnymi słowami: "Stanął przed nim jasnowidz Jehu, syn Chananiego, i rzekł do króla Jehoszafata: Czy musiałeś pomagać bezbożnemu i okazywać miłość tym, którzy nienawidzą Pana? Przez to ciąży na tobie gniew Pana" (II Kronik 19,2). Bóg mówił do Jehoszafata: "Nie masz pojęcia o niebezpieczeństwie i konsekwencji tego, co uczyniłeś. Możesz myśleć, że to błaha rzecz wejść w powinowactwo z kimś, kto jest przeciwko mnie. Achab był moim wrogiem - bałwochwalcą - a ty zrobiłeś sobie z niego przyjaciela. Dałeś posłuch jego nikczemnym mowom i pogrążyłeś się w jego brudzie. Jednak nie podjąłeś żadnego kroku przeciwko żadnej z tych rzeczy, Jehoszafacie. Wiodę z tobą spór z tego powodu!" W tym miejscu możesz myśleć: "Rozumiem, że Achab był zły. Ale kiedy myślę o moich własnych przyjaciołach, to nie ma mowy, żeby myśleć o nich jako o wrogach Boga". Rozważ jednak poniższe fragmenty Pisma: "Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie" (Łukasza 11,23). Czy twój przyjaciel staje po stronie Pana we wszystkim? "Nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary" (I Sam.15,23). Czy rada twojego przyjaciela jest pełna buntu? "Ten, kto skazuje niewinnego, ... [jest] ohydą dla Pana" (Przypowieści 17,15). Czy twój przyjaciel mówi źle o Bożych ludziach? To nie jest zabawa! Twoi przyjaciele są poważną sprawą dla Boga, ponieważ ich działania mają poważne konsekwencje: "Ustom swoim pozwalasz mówić źle, a język twój knuje zdradę. Siedzisz i mówisz przeciw bratu swemu, znieważasz... Pojmijcież to wy, którzy zapominacie Boga, bym was nie rozdarł..." (Ps. 50,19-22). Posłuchajcie proroka Izajasza: "Rzekł bowiem: Wszak są moim ludem... On sam ich odkupił w swojej miłości i w swoim miłosierdziu... Lecz oni byli przekorni i zasmucili Ducha jego Świętego; wtedy przemienił się w ich nieprzyjaciela, sam przeciwko nim walczył" (Iz. 63,8-10). Bóg naprawdę zwraca się przeciwko tym, którzy ignorują Jego Słowo! W przypadku Jehoszafata Bóg przyniósł wojnę i kłopoty do Judy: "Po tych wydarzeniach ruszyli Moabici, Ammonici, a z nimi także niektórzy Maonici na wojnę z Jehoszafatem" (II Kronik 20,1). Wcześniej Juda cieszyła się wielkim pokojem, a teraz Jehoszafat widział, jak wrogowie najeżdżali na niego z każdej strony, grożąc zniszczeniem jego królestwa. Paweł pisze: "Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę" (Rzym. 1,18). Apostoł mówi tutaj o ludziach, którzy znają prawdę, a jednak ją ignorują, udając że ona nie istnieje. Mówiąc w prosty sposób, Boży gniew jest nad wszystkimi, którzy tłumią prawdę, nic z nią nie robiąc � tak jak król Jehoszafat. Dzięki Bogu, Pismo mówi też: "Wtedy Jehoszafat zląkł się i postanowił zwrócić się do Pana, ogłosił też post w całej Judzie" (II Kronik 20,3). Król upokorzył się i pokutował: "Wtedy Jehoszafat pochylił głowę twarzą aż do ziemi, a także wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jeruzalemu padli przed Panem, oddając pokłon Panu" (II Kronik 20,18). Bóg odpowiedział na skruchę Jehoszafata, dając Judzie całkowite zwycięstwo nad Moabitami. Ostatecznie, jak Biblia mówi: "... królestwo Jehoszafata zażywało spokoju, którego jego Bóg zewsząd mu użyczył" (II Kronik 20,30). Pozwólcie mi zakończyć ostrzeżeniem. Dobieranie przyjaciół w sposób mądry i ostrożny jest problemem aktualnym przez całe życie. Faktem jest, że możesz wyrwać się z jednego niemądrego związku � ale możesz zaraz wpaść w inny. W Biblii czytamy, że historia Jehoszafata zakończyła się tragicznie: "Po tych wydarzeniach Jehoszafat, król judzki, sprzymierzył się z Achazjaszem, królem izraelskim, ten zaś postępował bezbożnie" (II Kronik 20,35). Jehoszafat ponownie uczynił to samo! Sprzymierzył się ze złym Achazjaszem, tak samo, jak to uczynił z Achabem. Tym razem Bóg wysłał do Jehoszafata proroka mówiąc: "... Ponieważ sprzymierzyłeś się z Achazjaszem, Pan zdruzgocze twoje dzieło..." (II Kronik 20,37). Duch Boży opuścił tego prawego niegdyś człowieka, ponieważ nie był posłuszny! Umiłowani, Biblia bardzo jasno mówi na temat przyjaźni: "Nie przyjaźnij się z człowiekiem popędliwym i nie obcuj z mężem porywczym, abyś nie nabrał jego obyczajów i nie przygotował pułapki na swoją duszę" (Przypowieści 22,24-25). "Ale tych, którzy zbaczają na kręte drogi, niech Pan odrzuci wraz ze złoczyńcami..." (Ps. 125,5). Zrób dzisiaj krok. Jeśli masz bezbożnych przyjaciół w swoim zażyłym kręgu, zerwij z nimi! Bóg w swoim miłosierdziu uwolni Cię z więzów wroga, tak jak to uczynił z Jehoszafatem. Ale faktem jest, że nigdy nie możesz stracić czujności na próby szatana, zmierzające do umieszczenia w Twoim życiu kogoś dla zniszczenia dzieła Chrystusa w Tobie. Módl się: "Panie, otwórz moje oczy na wszystkich moich przyjaciół! Pomóż mi zobaczyć ich w jasnym świetle, czy to jako dobrych, czy jako złych, jako podobających się Tobie lub nie. Niech wszystkie moje przyjaźnie przynoszą Tobie chwałę!" DAWID WILKERSON
|
