Tradycyjnie jesienią każdego roku w naszych zborach odbywa się Święto Dziękczynienia, często zwane też potocznie Świętem Żniw. Nie mamy ustalonej wspólnej dla wszystkich zborów daty, kiedy ta uroczystość ma się odbywać. Nie jest to więc amerykański Dzień Dziękczynienia, tam jest to święto państwowe i rodzinne (podobnie jak u nas Wigilia) zarazem. Święto Dziękczynienia jest znacznie od niego starsze. Istnieje w zasadzie od tak dawna, od kiedy istnieje rolnictwo. Jest ono nawiązaniem do starotestamentowego Święta Zbiorów ("z końcem roku, gdy zbierzesz plony twoje z pola"), będącego jednym z trzech dorocznych świąt (obok Święta Przaśników i Święta Żniw - pierwszych zbiorów z tego, co zostało posiane na roli), które Izraelici z nakazu Pana mieli obchodzić, zjawiając się "przed obliczem Wszechmocnego, Pana" (II Mojż. 23, 14-17). Można je też porównać do dożynek, choć w tym dniu dziękujemy Bogu - najwspanialszemu Dobroczyńcy ludzkości nie tylko za plony, ale za wszelkie duchowe i materialne błogosławieństwa, którymi nas obdarza. 

Uroczyste nabożeństwa dziękczynne mają często charakter lokalnych międzyzborowych zgromadzeń. Zwykle towarzyszy im wspólny posiłek - agapa, uczta miłości.
 
W "Chrześcijańskiej Społeczności" w Warszawie tegoroczne Święto Dziękczynienia miało szczególny charakter i było jednym z wydarzeń w ramach obchodów jubileuszu 50-lecia zboru. By umożliwić udział wszystkim członkom, sympatykom i gościom, trzeba było wynająć odpowiedniej wielkości pomieszczenie - tym razem była to sala koncertowa Filharmonii Narodowej w Warszawie. Liczba uczestników przekroczyła jeden tysiąc. (N.H.)