Celem konferencji było przede wszystkim podkreślenie roli chrześcijańskiego piśmiennictwa oraz ogromnych zadań w tej dziedzinie. Wykładowcy podkreślali, że niejednokrotnie nie doceniamy wartości słowa pisanego, a przecież sam Bóg tworząc wszechświat, później posyłając swego Syna na ziemię, czy też dzisiaj, przemawiając do nas poprzez Pismo Święte, ciągle posługuje się Słowem. Ilekroć posyłał je na świat, działo się coś wyjątkowego. Wprawdzie nie można porównywać naszego pisania do Biblii, ale niewątpliwie utwory literackie mają olbrzymi wpływ: Mogą rozniecać w sercach ludzi wiarę i chęć poznawania Stwórcy (Jan 20,31), ale też mogą odprowadzać ich daleko od Niego. Któż, na przykład, potrafi ocenić spustoszenie spowodowane przez Mein Kampf Hitlera, Kapitał Marksa czy O pochodzeniu gatunków Darwina? 

Beniamin Franklin powiedział: "Dajcie mi dwadzieścia cztery ołowiane żołnierzyki (tzn. czcionki angielskiego alfabetu), a zdobędę świat". Jeden z wykładowców trafnie zauważył, iż chrześcijańska literatura to "drukowany misjonarz", który nie potrzebuje urlopu, zawsze jest gotowy, ciągle powtarza swoje poselstwo, prezentuje swoje przesłanie w najbardziej dogodnym dla czytelnika czasie, a w ciągu godziny może dotrzeć do większego grona ludzi niż liczba uczestników niedzielnego nabożeństwa. Dlatego tak ważne jest, aby chrześcijanie odkopali dane im przez Boga talenty i wykorzystali możliwości, jakie niesie służba słowa pisanego. Ta myśl często powracała w czasie dyskusji, zarówno w ramach zajęć jak i przy kominku. Wiele ważnych działów piśmiennictwa chrześcijańskiego jest bowiem u nas zaniedbanych. Brakuje publikacji adresowanych do poszczególnych grup wiekowych, szczególnie czasopism dla dzieci. Nie ma też zbyt bogatej oferty dla osób o określonych zainteresowaniach, jak np. teologia, misjologia, sport czy muzyka. A jeśli już takowe wydawnictwa się pojawiają, najczęściej są to tłumaczenia, a nie owoc pracy polskich autorów. Niejednokrotnie odczuwamy również brak informacji na temat chrześcijan w innych rejonach świata czy ewangelicznego komentowania aktualnych wydarzeń, nie wspominając już o podręcznikach teologii, słownikach, encyklopediach itp. Wykładowcy podkreślali jednak zgodnie, iż ta sytuacja nie powinna być powodem do narzekania, ale motywacją do działania, bowiem w każdej dziedzinie chrześcijańskiego piśmiennictwa można dostrzec zarówno potrzeby, jak i możliwości, których nie wolno nam przeoczyć. Jest to wielkie wyzwanie i warto się z nim zmierzyć. 

Niewątpliwą zaletą wykładów było to, że były interesujące zarówno dla stawiających pierwsze kroki w służbie pisania, jak i bardziej zaawansowanych. A to za sprawą nauczycieli, którzy wiele uwagi poświęcili tak istotnemu zagadnieniu jak charakter piszącego i jego postawa wobec swojej służby. Bowiem pisanie, jak każda inna służba, jest czymś więcej niż tylko wykonywanym zajęciem, jest odzwierciedleniem stylu życia. To były naprawdę wzruszające chwile, gdy nasi wykładowcy bardzo prosto i szczerze opowiadali o swoich osobistych zmaganiach, trudnościach, a czasem rozczarowaniach związanych z pisaniem. Często nie były to łatwe dla nich wyznania, ale chcąc przekazać słuchaczom najważniejsze sekrety swego warsztatu pisarskiego, byli na tyle otwarci, by się nimi dzielić. 

Chrześcijańskie piśmiennictwo nie ogranicza się do książek czy artykułów, to także materiały dla szkół niedzielnych, czy nawet listy pisane po to, by podziękować, zachęcić, pocieszyć, bądź zwyczajnie przypomnieć o przyjacielskich relacjach. Jednak bez względu na to, czy rzecz będzie czytana przez wielu, czy tylko przez jedną osobę, każdy piszący musi sprostać temu samemu zadaniu z jakim zmagał się Salomon: "znaleźć godne słowa i należycie spisać słowa prawdy..." (Kazn. 12,10). 

ADAM SZUMOREK