Jest to dobra nowina dla tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa, że to On za cenę Swojej krwi zdobył nam u Boga przebaczenie grzechów. Być może wielu, słysząc o tym, mówi, że im przebaczenie nie jest do niczego potrzebne, że doskonale dają sobie radę bez Boga. Jest wielu ludzi, którzy Boga i wszystkie rzeczy z Nim związane traktują jak jakiś dodatek do życia, coś, co można mieć, ale nie jest konieczne, a czasem nawet może przeszkadzać. Wielu wierzy że Bóg istnieje, ale stara się nie myśleć o tym, bo gdzieś głęboko czuje, że musiałoby wiele zmienić w swoim życiu. Takie myślenie byłoby uzasadnione, gdyby Bóg miał spełniać rolę dodatku do naszego życia, był niczym deser, z którego można zrezygnować. Apostoł Jan jednak mówi, że Bóg i wiara to podstawa życia. "Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, nie ma też i życia" (I J. 5,12). To znaczy że ten, kto nie wierzy w Jezusa, tak naprawdę nie żyje. Są to mocne słowa i wydają się okrutne, gdyż mogą być odebrane, że Bóg skazuje na śmierć i potępienie niewinnych ludzi. Wielu Mu to zarzuca i odrzuca Go jako Boga pełnego gniewu. Inni mówią, że Bóg jest miłością i nie potępi nikogo, że Jego miłość usprawiedliwi wszystkich, niezależnie od tego, jacy są. Jedni i drudzy jednak się mylą. To nie Bóg skazuje ludzi na potępienie. Bóg mówi, że kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu. To ludzie sami wybierają postępowanie, które oddziela ich od Boga. Apostoł Paweł pisał: "Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą" (Gal.5,19-21). 

Boża miłość nie przejawia się w pobłażliwości, lecz w daniu ludziom prawa i przywileju decydowania o własnym życiu, gdyż Bóg nie chce nami manipulować ani do niczego nas przymuszać. Bóg uznaje nasze wybory, nawet gdy prowadzą nas na zatracenie. Kiedyś Jezus powiedział: "Wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują. Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach. Nie każdy, który Mi mówi: ŤPanie, Panie!ť wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie" (Mat. 7,13-21). 

Kto szuka, ten znajdzie tę wąską drogę: "A oto znów przemówił do nich Jezus tymi słowami: Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J. 8,12). "Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony" (J. 10,9). "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?" (J. 11,25-26). 

"Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę. Odezwał się do Niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę? Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie" (J. 14,1-6). Biblia mówi dużo o Bożej miłości oraz przyszłości, jaką dla nas przygotował, ale Bóg nie zmusza nas, byśmy to przyjęli, ani nie nakłania do odrzucenia. Pozostawia nam wybór. Gdyż - tak jak między ludźmi - można kogoś zmusić do małżeństwa, ale nie do miłości. 

Bóg nie potępia, Bóg przestrzega i chce ratować. Przestrzega nas, że jeśli nie przyjmiemy Jego pomocy, nasz koniec będzie straszny. "Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!" (Mat. 13,40-43). "Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów" (Mat. 13, 49-50). 

"Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia" (Obj. 20,11-15). Ewangelia oznacza dobrą nowinę, ale tylko dla tych, którzy zaufali Bogu. Przyjdzie czas, kiedy na decyzję będzie już za późno. Gdyż, jak pisze autor listu do Hebrajczyków: "A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują" (Hebr. 9,27-28). 

Czy nie jest mądrze być przygotowanym na tę chwilę?