Bronisław Hury

Konferencja pod takim właśnie tytułem odbyła się w dniach 21-24 października 2004 w ośrodku Fundacji PROeM w Zakościelu. Organizatorem był Alliance for Saturation Church Planting, a patronat nad nią objął Alians Ewangeliczny w Polsce.

Celem konferencji było zapoznanie możliwie szerokiego kręgu z proponowaną przez ASCP strategią służby - nakierowania na zakładanie, aż do nasycenia, lokalnych wspólnot ewangelikalnych. Przez nasycenie ASCP rozumie taki stan, kiedy każdy mieszkaniec miałby w swoim zasięgu ewangelikalną wspólnotę, gdzie mógłby usłyszeć Ewangelię i dokonać świadomego wyboru, czy chce pójść drogą Jezusa Chrystusa. W praktyce oznacza to, że w wielu naszych miastach i gminach powinny powstać zbory. Skuteczna realizacja tego zadania z założenia wymaga współpracy różnych Kościołów.

Do udziału w Konferencji zaproszono wiele Kościołów i organizacji parakościelnych. Przyjechali pastorzy i ich współpracownicy, liderzy z różnych stron kraju. Starsi i młodzi, dopiero rozpoczynający swoją służbę Chrystusowi. Przybyli zwierzchnicy Kościołów, pastorzy, liderzy. Szczegółowa relacja, sporządzana na bieżąco przez Pawła Jarosza – pastora Ursynowskiej Społeczności Ewangelicznej w Warszawie, jest dostępna na stronie internetowej Aliansu Ewangelicznego.

Wykłady, prowadzone głównie przez rodzimych wykładowców, obejmowały szerokie spektrum tematów: od metod studium biblijnego, charakteru duchowego przywódcy i znaczenia zwiastowania Bożego Słowa, poprzez szafarstwo, grupy domowe, relacje rodzinne i ewangelizację po mentoring, modlitwę i duchową walkę. Dominującym zagadnieniem było “myślenie typu Z”. Nie wchodząc w szczegóły, jego istota tkwi w uzmysłowieniu sobie celu życia i podporządkowania mu wszelkich swoich działań. Jak w alfabecie przechodzimy kolejno od A do Z, tak trzeba przejść życie - od urodzenia do śmierci. Uświadomienie sobie znaczenia i wartości życiowego “Z” rzutuje na dokonywanie życiowych wyborów. Wszelkie zamiary, przedsięwzięcia, plany i projekty konstruowane według “myślenia typu Z” są wolne od zbędnych elementów i przez to okazują się skuteczne i efektywne.

W trakcie konferencji prezentowane były także opracowane przez ASCP materiały edukacyjne, zwane “Kursem Omega”, pomocne w zakładaniu lokalnych wspólnot.

Wielu uczestników określało to wydarzenie mianem „historycznego”. Podkreślano, że w warunkach wolności religijnej III Rzeczypospolitej była to pierwsza konferencja, w której uczestniczyły ewangelikalne Kościoły nie powodowane żadnym innym impulsem poza chęcią współpracy. Powszechna była też niewymuszona braterska atmosfera. Bracia baptyści uznali tę konferencję za swoją doroczną konferencję pastorów i jedną z przerw przeznaczyli na omówienie wewnętrznych spraw swojego Kościoła.

Na zakończenie uczestnicy wymienili swoje identyfikatory, by później wzajemnie się o siebie modlić. Organizatorzy zachęcali, by zrobić to z kimś jeszcze nie znanym - w ten sposób zawiązało się sporo zupełnie nowych znajomości pomiędzy osobami z różnych Kościołów.

Nie opracowano konkretnej strategii, nie podjęto żadnej uchwały, ale z pewnością konferencja ta była wyrazem wzajemnego zaufania i gotowości do współpracy, co niewątpliwie zaowocuje w najbliższej przyszłości. Dała możliwość spotkania się, rozmawiania, modlenia się o siebie nawzajem i wspólnego uczenia się. Była jednym z tych elementów rzeczywistości w naszym kraju, z których tchnie optymizmem.  ■