Aleksandra Jędrasik  

Bóg jest wspaniałym Pasterzem i to On zaprowadził mnie do Zakościela nad Pilicą, "na niwy zielone i wody spokojne". Bywałam w przeróżnych zachwycających miejscach naszego globu, lecz ten zakątek Polski olśnił i zafascynował mnie najbardziej.

Na bramie wejściowej napis: "Witamy". I już to nie było gołosłowne - w recepcji urocza, współczesna, młoda "Tabita" z miłym uśmiechem rozlokowała nas. Mnie przydzielono pokój 23 w domku nr 5 z łazienką i tarasikiem. Śpiewały ptaki, a ja wraz z nimi. Oczy radowały się  widokiem krajobrazu: las, drzewa różnorakie, głównie iglaste, ale też i liściaste, opodal rzeka, czysta woda, zwodzony most, mała wysepka, duża wysepka, miejsce na wieczorne ognisko a dookoła ławy do siedzenia, obok domek urokliwy z ciemnego drewna. W pobliżu stołówki i dużego namiotu - kwitnąca jabłoń, cała w bieli, jak panna młoda oczekująca na oblubieńca. Dawała spory cień, a podchodzących do niej upajała swym aromatem. Stołówka z dużym tarasem również była miejscem, chętnie przez nas odwiedzanym. Dobre, obfite jedzenie, uprzejmie podawane sprawiało nam radość. Namiot, gdzie odbywały się nasze konferencyjne zajęcia, przestronny, stoły i krzesła wygodne. A przede wszystkim Boża rodzina wokół, wiele znajomych twarzy z Puławskiej, muzyka, śpiewanie, radość ze słuchania Słowa Bożego - moje serce biło coraz mocniej i czułam się jak w przedsionku Domu mojego Ojca w Niebie. Nie da się tego opisać.

Siostry z Ameryki, które przyjechały, by nam usługiwać prowadząc tę Konferencję, z wielkim darem przekazywały nam swoje doświadczenia, jak stawać się współczesną Tabitą. Robiły to w sposób bardzo naturalny, promieniejąc radością i miłością. Mówiły o sprawach duchowych - wzrastaniu w Panu, modlitwie i bardzo praktycznych: gościnności, robótkach ręcznych, pomaganiu innym. Nie kryły, że same też zostały ubogacone przebywaniem wśród "polskich Tabit". I ja szczęśliwa jestem, że mogłam poznać bliżej wiele z nich. Udział w tej Konferencji zaszczepił we mnie wiele dobrego i proszę Boga, abym mogła to zastosować w swoim życiu i stała się współczesną Tabitą, służącą Bogu i ludziom. Organizatorom gratuluję i dziękuję za możliwość uczestniczenia w tym wielkim przedsięwzięciu. ■