Copyright © Słowo i Życie

Światowa Konwencja Kościołów Chrystusowych [WCCC]
Z LORRAINE I LYNDSAY JACOBS General Secretaries of World Convention of Churches of Christ ROZMAWIA NINA HURY

[Tekst opublikowany w Słowie i Życiu nr 10-12/1996]

- Jaki jest cel Waszego przyjazdu do Polski?

- Chcemy spotykać ludzi, poznawać pracę Kościołów Chrystusowych, uczyć się. Jednocześnie chcemy budować więź pomiędzy tymi Kościołami na całym świecie, chociażby przekazując wzajemne pozdrowienia. Bez osobistych kontaktów i wizyt nie może być mowy o właściwej łączności pomiędzy ludźmi, właściwego komunikowania się.

- Dlaczego w odniesieniu do Kościołów Chrystusowych zwykło się używać liczby mnogiej?

- Właściwie to w ogóle jesteśmy  jednym Kościołem, nie wieloma. Jesteśmy Kościołem Chrystusa, ponieważ w istocie jest tylko jeden Kościół - Ciało Chrystusa. Ale mówi się też o zborze jako lokalnym Kościele. W takim przypadku, myśląc o wielu zborach, używa się liczby mnogiej. I jedno, i drugie jest słuszne. Trzeba tylko pamiętać o kontekście, o tym, co mamy na myśli.

- Jak można ogólnie scharakteryzować Kościoły Chrystusowe, jakie grupy wśród nich wyróżnią?

- Ogólnie rzecz ujmując, przez Kościoły Chrystusowe należy rozumieć rodzinę Kościołów (rozumianych jako federację zborów lub poszczególne zbory - lokalne Kościoły), powstałych w wyniku Ruchu Odnowy, zapoczątkowanego przez Campbella w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych na przełomie XVIII i XIX wieku. Aktualnie wyróżnia się (zwłaszcza w USA, ale również w innych krajach ) trzy zasadnicze nurty, grupy Kościołów:

1. Christian Churches  (Independent) - zwane też Kościołami niezależnymi. Charakteryzuje je brak jakichkolwiek organizacyjnych struktur międzyzborowych i ponadzborowych, chociaż istnieje szeroka współpraca. Większość z nich uczestniczy w North American Christian Convention (Północnoamerykańska Konferencja Chrześcijańska).

2. Disciples of Christ (Uczniowie Chrystusa) - jest to bardziej liberalna grupa, charakteryzująca się występowaniem pewnych międzyzborowych, ponadzborowych i ogólnokrajowych form organizacyjnych.

3. Churches of Christ (A Capella) - Kościoły nie używające instrumentów muzycznych, bardzo konserwatywne, raczej separujące się, chociaż ostatnio niektóre z nich podejmują współpracę.

- Te grupy Kościołów różnią się znacznie do siebie. Co je łączy?

- Niewątpliwie Kościoły te cechuje różnorodność. Jednym z najpopularniejszych naszych sloganów jest: "W sprawach zasadniczych jedność, w sprawach nie zasadniczych wolność, we wszystkim miłość". Ta różnorodność czasem, niestety, daje też miejsce nietolerancji i podziałom. Znaleźć jedność w różnorodności to aktualne wyzwanie dla całego Kościoła Jezusa Chrystusa.

Można jednak wyróżnić pewne cechy wspólne. Jedną z nich jest autonomia zborów. Niektórzy widzą ją jako autonomię absolutną, inni - strzegąc jej - mają wypracowane metody współpracy. Niektóre zbory mają organizacje regionalne lub narodowe, ale zawsze jest zachowany duży stopień autonomii poszczególnych zborów.

Powszechne kapłaństwo wierzących to kolejna charakterystyczna rzecz. Wierzący uczestniczą we wszystkich aspektach życia zborowego. Oczywiście nie oznacza to, że nie mamy pełnoetatowych, wykształconych  kaznodziejów.

Chrzest jest praktykowany tylko wobec osób, których wiek umożliwia osobiste wyznanie wiary. Wyznanie wiary jest proste. Jest nim odpowiedź na pytanie: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa jako twojego Pana i Zbawiciela? Wiele Kościołów Chrystusowych nie używa żadnych credo - spisanych zasad wiary, które  często bywały przyczyną podziałów. Inne stosują je, ale raczej w sensie wyrażenia swej wiary, a nie jej testowania.

W Kościołach Chrystusowych zwykle obchodzimy Wieczerzę Pańską w każdą niedzielę. Jesteśmy "ludźmi Księgi". Wierzymy, że jedność można osiągnąć jedynie przez odnowienie Kościoła nowotestamentowego - powrót do wzorca Nowego Testamentu. Odrzucamy tradycję, będącą przyczyną podziałów. Autorytet zawsze miało Pismo, nie Kościół.

- Jak wygląda struktura organizacyjna tych Kościołów? Czy istnieje jakaś hierarchia, podporządkowanie zborów strukturom ponadzborowym, krajowym, międzynarodowym?

- We wszystkich krajach we wszystkich Kościołach Chrystusowych zbory są autonomiczne, niezależne. W niektórych krajach są pewne struktury krajowe, umożliwiające współpracę  zborów czy też ich reprezentację wobec państwa, ale nie ma zależności hierarchicznej. Hierarchia jest obca Kościołom Chrystusowym.

 - W ilu krajach występują Kościoły Chrystusowe? Jaka jest szacunkowa liczba wyznawców?

- Kościoły Chrystusowe występują w 158 krajach. Liczba wiernych wynosi około 12 milionów.

- Co to jest World Convention of Churches of Christ - WCCC (Światowa Konferencja Kościołów Chrystusowych)? Jaki jest jej cel?

- WCCC powstała w roku 1930. Wtedy odbyła się I Światowa Konferencja Kościołów Chrystusowych w Waszyngtonie w USA (w literaturze polskiej używa się również określenia Światowy Kongres Kościołów Chrystusowych - przyp. red.).  Były dwa główne powody jej powołania. Po pierwsze, chodziło o to, by umożliwić wierzącym, rozsianym po całym świecie, zgromadzenie się w jednym miejscu, by mogli mieć ze sobą społeczność, uczyć się od siebie oraz wzajemnie się zachęcać i inspirować, poznawać się. Po drugie, chodziło o globalną reprezentację. Nie chodziło o to, by zgromadzić oficjalnych delegatów z poszczególnych Kościołów, ale ludzi, którzy chcieliby złożyć wobec innych swoje świadectwo. Ponieważ uczestnicy konferencji pochodzą z wielu różnorodnych krajów, stwarza to niepowtarzalną szansę uczenia się jedni od drugich. WCCC jest płaszczyzną, na której wszystkie nurty, grupy Kościołów Chrystusowych mogą być jedną ogólnoświatową rodziną, nawiązywać bliższe więzi, lepiej się rozumieć.

Konferencje takie odbywają się co cztery lata, za każdym razem w innej części świata.  Koncentrujemy się na wspólnym uwielbianiu Boga. Staramy się zapewnić najlepszych mówców, dobrą muzykę. W programie przewiduje się nauczanie w grupach, seminaria. Wykłady dotyczą głównie ewangelizacji.

Konferencje są dla tych, którzy po prostu chcą w nich uczestniczyć. Uczestnicy na ogół sami pokrywają koszty udziału w konferencji. Niektóre Kościoły dofinansowują swoich uczestników, umożliwiając im w ten sposób udział w konferencji.

- Czy Polacy również uczestniczą w tych konferencjach?

- Oczywiście. Polacy uczestniczyli w nich od samego początku. Chyba najliczniej byli reprezentowani na II Światowej Konferencji Kościołów Chrystusowych, która odbyła się w roku 1935 w Leicester w Anglii. Byli również mówcami na tych konferencjach. Na ostatniej XIV Światowej Konferencji Kościołów Chrystusowych w Calgary w Kanadzie (30 lipca - 4 sierpnia '96), w której uczestniczyło około 2500 osób, jednym z głównych mówców był pastor Andrzej Bajeński. Bardzo cenimy jego udział. Wypadł naprawdę bardzo dobrze.

- Kolejna, XV Światowa Konferencja Kościołów Chrystusowych odbędzie się w roku 2000 w Brisbane w Australii, następna w roku 2004 w Wielkiej Brytanii. Czy kiedyś taka konferencja odbędzie się w Polsce albo w którymś z innych krajów Europy Środkowej lub Wschodniej?

Światowa Konferencja Kościołów Chrystusowych w Polsce - to byłoby wspaniałe i bardzo ekscytujące. Spośród wszystkich krajów kontynentalnej Europy Polska ma na to największe szanse.

- Co dziś jest najważniejszym zadaniem dla Kościoła?

- Naczelnym zadaniem Kościoła dziś, a więc i Kościołów Chrystusowych, jest wykonywać pracę Jezusa Chrystusa. To właśnie oznacza być prawdziwym Kościołem. Musimy przezwyciężać naszą fragmentaryczność, był świadomym, że stanowimy jeden prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa, być takimi, jakimi Bóg chce, abyśmy byli. Tylko wtedy świat może być zdobyty dla Chrystusa. ■

Copyright © Słowo i Życie 1996