Pamiętając na wodzów naszych

30. rocznica śmierci Konstantego Jaroszewicza (1891-1984)

Konstanty Jaroszewicz - misjonarz, ewangelista, prekursor i pionier Kościoła Chrystusowego w Polsce - urodził się 25 września 1891 roku we wsi Starowieś na Białostocczyźnie, w zaborze rosyjskim. Trudna sytuacja materialna skłoniła go do wyemigrowania w 1910 roku do Ameryki. Osiedlił się w Nowym Jorku i pracował w fabryce. W lipcu 1912 roku usłyszał Słowo Boże, głoszone przez kaznodzieję Kościoła Chrystusowego Josepha Keevila na rogu 1 i 2 Avenue. Przeżył duchowe odrodzenie, przyjął chrzest wiary i stał się gorliwym sługą Ewangelii. W tymże roku podjął naukę w Johnson Bible College (obecnie Johnson University) w Knoxville, Tennessee.

Po czterech latach nauki, pokonując trudności językowe, ukończył studia i w maju 1916 roku został ordynowany na kaznodzieję-misjonarza. Powróciwszy do Nowego Jorku poślubił Ksenię, białoruską dziewczynę, którą znał już wcześniej. Wspólnie pracowali wśród Słowian w Nowym Jorku, Baltimore, Chicago i Cleveland.

W końcu 1921 roku Jaroszewiczowie, już z małym synem Aleksym, powrócili do Polski, do rodzinnej Starowsi, aby głosić Słowo Boże wśród rodaków. Początki były bardzo trudne. Jaroszewiczów prześladowano, fałszywie oskarżano, wyrzucano z domu. Lecz to nie zachwiało ich wiary, a raczej ją wzmocniło. W roku 1923 przeprowadzili się do Brześcia nad Bugiem, a w rok później do Kobrynia, gdzie organizują centralę misyjną Kościoła Chrystusowego w Polsce.

W 1931 roku Konstanty otrzymuje tytuł doktora honoris causa. Myśli o założeniu szkoły biblijnej, ale wybuch II wojny światowej niweczy te plany. We wrześniu 1939 roku zdążył w ostatniej chwili wyjechać do Białej Podlaskiej, gdzie został aresztowany przez gestapo. Zwolniony po 52 dniach, jako obywatel amerykański otrzymał zezwolenie na wyjazd do Włoch, a stamtąd do USA.

Po II wojnie światowej trzykrotnie odwiedził Polskę (w latach 1946-48), niosąc pomoc materialną w nabyciu i odbudowie centrali Kościoła Chrystusowego w Warszawie przy ul. Puławskiej 114 oraz kaplic w wielu innych miastach. Przyczynił się do założenia Seminarium Teologicznego w Lidzbarku Warmińskim. Wspomagał akcje charytatywne, m.in. dożywianie dzieci na obozach letnich, założenie sierocińca w Lidzbarku Warmińskim. Zostało to dostrzeżone i docenione przez władze państwowe. Na wniosek ambasadora Polski w Waszyngtonie, 2 maja 1949 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta. W 1950 roku spotkał się w USA z Pawłem Bajko, synem Grzegorza Bajko – prezbitera Kościoła Chrystusowego w Targoszycach na Polesiu. Wiele rozmawiali o pracy Kościoła w Polsce. Udzielił mu błogosławieństwa na kontynuowanie pracy, rozpoczętej w Polsce w 1921 roku.

Konstanty Jaroszewicz przeżył 93 lata, zmarł 27 stycznia 1984 roku w Virginia Beach, Virginia, USA.■