Społeczność Chrześcijańska „Puławska”w Warszawie

Ordynacja pastorska Rafała Sadowskiego

Rafał Sadowski urodził się 1 lutego 1973 roku w podwarszawskim Pruszkowie. Wychowany w tradycji katolickiej, chociaż znaczna część rodziny ze strony ojca to ewangeliczni chrześcijanie. Dorastał w Warszawie. W 1993 roku ukończył Technikum Łączności i podjął pracę zawodową. Przez 14 lat był zatrudniony w jednej z największych firm telekomunikacyjnych. Przez kilka lat prowadził też własną działalność gospodarczą, zajmując się ubezpieczeniami i handlem. W 1996 roku ożenił się z Agnieszką.

Nigdy nie miał wątpliwości, że Bóg istnieje. Jednak szkoła średnia i pierwsze lata pracy zawodowej to czas buntu i odwrócenia się od Boga – trudny okres dla niego samego, dla rodziców i jego małżeństwa. Próbując rozwiązać małżeńskie problemy, postanowił wraz z żoną i zwrócić się do Boga. Na początku grudnia 2000 roku trafili do Społeczności Chrześcijańskiej „Puławska”. Po miesiącu przychodzenia na nabożeństwa i szukania Boga, czytając książkę „Mistrzowski plan” Davida Reagana, Rafał odpowiedział na skierowane do czytelników wezwanie i powierzył swoje życie Jezusowi i wyznał go swoim Panem. To był moment, kiedy uwierzył, że Chrystus jest jedynym rozwiązaniem jego grzechów, jego Zbawicielem. Uznaje to za najważniejsze wydarzenie w swoim życiu. Zaczął regularnie czytać Biblię. Niecałe pół roku później, w maju 2001 roku przyjął chrzest na znak przynależności do Chrystusa. W jego wzroście duchowym pomogły mu Korespondencyjne Studia Biblijne w Chrześcijańskim Instytucie Biblijnym, a przede wszystkim grupy domowe, w które z żoną Agnieszką zaangażowany jest nieprzerwanie od 2001 roku.

Od początku swojej drogi z Chrystusem miał silne pragnienie służenia Bogu. Kilka miesięcy po chrzcie zaangażował się w służbę w Kościele. Na jego drodze Bóg stawiał osoby doświadczone w służbie i wykształcone teologicznie, które z czasem pomogły mu rozpoznać swoje dary duchowe (ewangelizacja, nauczanie, gościnność). Mocną stroną w jego służbie jest duszpasterstwo. W miarę duchowego wzrostu i nabywania doświadczeń jego zaangażowanie wzrastało, aż w końcu pozostawił swoją pracę zawodową i we wrześniu 2007 roku stał się etatowym pracownikiem Kościoła, odpowiedzialnym za ewangelizację, misję i angażowanie do służby.

Dodaje też, że ogromny wpływ na jego życie, służbę i to, gdzie dziś jest, miała i ma jego żona Agnieszka oraz pastorzy: Zbigniew Tarkowski i Dawid Pacyniak. Przełomem w jego służbie była Akademia Homiletyczna, która pomogła mu „stanąć za kazalnicą” i pozwoliła raz jeszcze określić kierunek służby. Jest zdeterminowany, by komunikować ludziom Boże Słowo i prowadzić ich w uczniostwie. (opr. red.)■