„Drogowskaz”, redagowany w USA od 1960 roku przez Adelę i Pawła Bajków, nie będzie już wydawany. Skromny w szacie graficznej, lecz bogaty w swej treści, miesięcznik ukazywał się regularnie przez 53 lata. To polskojęzyczne „różowe pisemko” kolportowane było bezpłatnie przede wszystkim w Polsce, ale również wśród Polaków w innych krajach na różnych kontynentach. Przez lata nieodłącznym elementem jego zawartości były pieśni (z nutami), tłumaczone na język polski przez Adelę Bajko. W każdym numerze pojawiał się też co najmniej jeden wiersz. W latach 60. i 70. było to wyjątkowo cenne i często wykorzystywane podczas nabożeństw.

Pierwszy numer ukazał się w styczniu 1960 roku. Jego treść zaczyna się od słów: Wypuszczając „Drogowskaz” w świat, modlitwą naszą jest, by treść pisemka odpowiadała jego nazwie. Tysiące dróg krzyżują się na świecie, tysiące różnych wierzeń, poglądów i religii tworzą w umyśle niejednego człowieka chaos, z którego nie można wybrnąć. Kto ma rację? Którą drogą iść? Oto pytania, które męczą niejedną błądzącą duszę.

Pragnieniem naszym jest, aby „Drogowskaz” wskazał błądzącym w ciemnościach tego świata prawdziwą drogę do zbawienia, zaś tych, którzy już są na tej wąskiej drodze, utwierdził i ugruntował, by nie zbaczali z prawdziwej drogi na żadne manowce i rzekomo „urocze” ścieżki, które wiodą w zarośnięte bagna grzechu, a stamtąd na wieczne zatracenie”.

Na ostatniej zaś stronie tego pierwszego numeru czytamy:

Z Bożą pomocą rozpoczynamy wraz z Nowym 1960 Rokiem wydawać pisemko „Drogowskaz”. Oczekujemy, że znajdzie ono uznanie i poparcie wśród miłych czytelników. Zachęcamy też wszystkich, komu droga jest sprawa Boża, a kto piórem włada dobrze, do współpracy (...).

Warunków prenumeraty ani ceny pojedynczego egzemplarza pisemka nie podajemy, gdyż chcemy, aby było ono wszystkim dostępne tu, w kraju, a też za granicą, aby służyło jedynie dla rozwoju pracy Bożej i Jego Kościoła. Wszelkie natomiast dobrowolne ofiary zostaną przyjęte. A Bóg wszechmocny w swej szczodrobliwości wynagrodzi za to hojnie.

Dziękujemy Braterstwu Bajkom za wieloletni trud. Niedawno mieliśmy okazję przebywać przez kilka dni w ich gościnnym domu. Siostra Adela naniosła ostatnie poprawki do swoich wspomnień. W „Słowie od Autora” napisała m.in.: Całe nasze życie ufaliśmy Panu i On nas nigdy nie zawiódł. A teraz, gdy stoimy już u progu wieczności, Pan Bóg nadal nas wspiera i posila, tak jak zapewnia Biblia, że „ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają” (Iz 40,31). Dlatego tym wspomnieniom nadałam tytuł „Pod osłoną Najwyższego”. Wspomnienia Adeli Bajko, ożywione licznymi zdjęciami zdjęciami, ukażą się wkrótce na polskim rynku.

Nina i Bronisław Hury

W ostatnim numerze "Drogowskazu" (11-12/2012) redaktorzy tak żegnają się z czytelnikami:

Dziś musimy się z Wami rozstać. To jest ostatni numer „Drogowskazu”. Dziękujemy za długoletnie zainteresowanie naszym pisemkiem i za wierne wspieranie. Przez 53 lata „Drogowskaz” starał się Wam służyć, pokrzepiając na duchu, pocieszając, pouczając, przybliżając do Boga. Z pewnością były słabości, niedostatki i niedociągnięcia. Dziękujemy za ich tolerowanie. Dziękujemy również za szczere wyrazy zachęty i doceniania naszej pracy. Ponad pół wieku to długi czas dla pisemka.

„Drogowskaz” się zestarzał, a my razem z nim. 90 lat i 92 to dużo więcej niż biblijny wiek! Bóg był nam niezmiernie łaskawy i nadal litościwie obdarza względnym zdrowiem i siłami. Jesteśmy Mu bezgranicznie wdzięczni, że pozwolił nam przez „Drogowskaz” służyć ludziom. Ale w życiu wszystko się kończy. Nadszedł koniec i tego etapu naszej pracy. I dziś żegnamy się z Wami, drodzy Czytelnicy. Niech Boża łaska towarzyszy Wam każdego dnia, a Jego miłość i pokój niechaj napełnia Wasze serca.

W miłości Chrystusowej
Adela i Paweł  Bajko

PS. Nie możemy pożegnać się z Wami, nie podziękowawszy wszystkim naszym drogim współpracownikom, którzy tak wiernie wzbogacali „Drogowskaz” swoimi artykułami, wierszami, tłumaczeniami. Nie zakopaliście swoich talentów. Od serca dziękujemy!■