Słowo i Życie nr 2/2012

Społeczność Chrześcijańska "Południe" w Warszawie


Nina Hury

Przeprowadzka

Pierwsze urodziny Społeczność Chrześcijańska „Południe” w Warszawie świętowała 25 marca 2012 roku. Jeszcze na ul. Edisona 2, ale było już wiadomo, że z końcem kwietnia muszą opuścić to miejsce. Krótkie podsumowanie pierwszego roku: 55 nabożeństw, 110 osób w każdą niedzielę, 12 błogosławieństw dzieci, 4 śluby, 9 chrztów, 66 dzieci w szkółce niedzielnej...

Wiedzieli, że sala na Edisona to nie jest ich docelowe miejsce, ale nie przypuszczali, że tak szybko będą szukać nowego lokum. Pojawiały się kolejne ograniczenia: niedzielne nabożeństwa trzeba było przenieść na godziny popołudniowe, nie zawsze dostępne były też sale dla dzieci, wiele pomysłów i inicjatyw nie mogło dojść do skutku ze względu na brak możliwości wynajęcia sali w planowanych przez nich terminach. A kropką nad „i” była decyzja o zakończeniu najmu z końcem kwietnia.

Pytanie co dalej, czas postu i modlitwy, miesiące niepewności. I Boży pokój, mimo napiętej sytuacji, zdumiewający brak paniki. Rozglądanie się po okolicy i sprawdzanie ofert. „Kiedy dowiedzieliśmy się o tym, że możemy nie mieć już gdzie się spotykać, od razu zaczęliśmy szukać nowej sali. Niestety, w naszej okolicy nie ma zbyt wielu takich miejsc. Oglądaliśmy byłą szwalnię, biura i magazyn i nic nie mogliśmy znaleźć. Pracuję przy ulicy Mińskiej. Codziennie przejeżdżam koło drukarni PAP na Mińskiej i wielkiego żółtego banneru „powierzchnie do wynajęcia”. Któregoś razu zadzwoniłem do pastora, pytając czy coś tam już oglądał. Marek powiedział że nie i w związku z tym zadzwoniłem pod numer widniejący na bannerze. Pewna pani miłym głosem poinformowała mnie, że PAP właśnie zamyka drukarnię i mają wolne powierzchnie do wynajęcia. Szczególnie zachwalała 320-metrową salę z osobnym wejściem, która miała zwolnić się z początkiem kwietnia. Przekazałem te informacje Markowi z prośbą o dalszy kontakt w celu umówienia oględzin sali. Pierwsze wrażenie nie było powalające, ale sala zyskiwała przy bliższym poznaniu, a my coraz bardziej nabieraliśmy przekonania, że jest to miejsce dla nas. Wyobrażaliśmy sobie, jak to miejsce może wyglądać, kiedy je odpowiednio przystosujemy. Umówiliśmy się na negocjacje i okazało się, że zarząd PAP zgodził się na naszą propozycję w ciągu 15 minut, a resztę spotkania poświeciliśmy na miłą rozmowę o historii chrześcijaństwa w naszym kraju i tematy związane z Bogiem. To był kolejny dowód Bożego prowadzenia. Spotkaliśmy się z przychylnością, zanim formalnie wynajęliśmy salę. Przez ostatni rok bardzo ostrożnie i rozważnie obchodziliśmy się z naszym kościelnym budżetem, więc udało nam się zaoszczędzić część środków, które teraz możemy przeznaczyć na remont i adaptację nowej sali” - wspomina Paweł Podwysocki.

Kiedy negocjacje w sprawie najmu dobiegały finału, Bóg przysłał człowieka, który przyjechał z Anglii z całą przyczepą narzędzi budowlanych, aby - tym co ma i co potrafi - usłużyć jakiemuś Kościołowi. Dołączyło do niego jeszcze dwóch mężczyzn i ta trzyosobowa ekipa zaczęła prace już 16 kwietnia. Stan pomieszczeń, drzwi, okien oraz najbliższego otoczenia budynku był taki, że potrzeba było dużo wiary, aby zobaczyć to, o czym marzyliśmy. W ciągu pięciu dni zrobiono tyle, że właściciele nie mogli się nadziwić. 21 kwietnia to pierwsza sobota czynu społecznego, za tydzień kolejna. Wspólna modlitwa o godzinie 10.00, a potem usuwanie gruzu i śmieci, drapanie, mycie i malowanie ścian, kucie płytek, budowanie ścianek, szorowanie podłogi itp. Pracy wystarczy dla wszystkich i na bardzo długo. W poniedziałek 23.04 podpisano umowę najmu. Już 6 maja odbyło się pierwsze nabożeństwo w nowym miejscu, na które trzeba było przyjść z własnym krzesłem! Warunki jeszcze surowe, wciąż bardzo dużo do zrobienia, ale atmosfera bardzo rodzinna - wspólne działania bardzo temu sprzyjają. Cdn…

PS. Okna już wymienione. Krzesła też już są. Zakupiona wykładzina czeka na położenie.

Zdjęcia z pierwszego nabożeństwa SCh "Południe" na Mińskiej


Copyright © Słowo i Życie 2012